Electronische geest,
mechanisch beest
dat alles beter kan
dan wij,
ontsla mijn hersenpan
van dolle denkerij.
Het pak problemen?
Je mag het overnemen
en alles schikken
in kan en blikken,
de haren nog in zes gekliefd.
Maar laat mij, alsjeblieft
mijn hart,
zelfs onvolmaakt en steeds verward.
Enkele jaren na de verwoestende tsunami loopt in Japan crimichauffeur Kazumasa de hond Tamon tegen het lijf. Hij neemt de zorg voor de zwerfhond op zich en die ontpopt zich algauw tot diens engelbewaarder. Maar bij een schimmig zaakje moet hij op de loop voor een knokploeg en knalt met z’n auto tegen de muur. Waarna de hond van eigenaar wisselt. Zo komt hij afwisselend bij de kleine crimineel Miguel terecht (waarna Miguel wordt doodgestoken), het echtpaar Taiki en Sae (waarna Taiki van een berg valt), prostituee Miwa en de oude man Yaichi (die op berenjacht wordt doodgeschoten).
Ja, het is me wat, de figuren die met de hond in aanraking komen, moeten er telkens aan geloven, maar gaandeweg wordt duidelijk dat er meer aan de hand is. Overal waar hij komt, kijkt Tamon naar het zuiden. Het is duidelijk dat hij ergens naar op zoek is, en die bovennatuurlijke gave staat in schril contrast met het aanmodderen van de tussenfiguren met wie hij in contact komt. Hij laat ze als het ware iets magisch beleven, net voor ze finaal en letterlijk de mist ingaan.
De ontmoetingen met de hond Tamon doen alle tussenfiguren nadenken over hun leven, en bezorgt ze nieuwe inzichten in hoe ze dat leven een beetje gelukkiger kunnen maken.
Een heel toegankelijke en wondere roman in een eenvoudige schrijfstijl, voor een ontspannen middag aan het strand.
