Inhoudelijk gaat het verhaal zo’n beetje alle kanten op, maar het gaat toch vooral over haar contacten met en fantasieën over jongens en ook meisjes, over de moeilijke zoektocht naar haar identiteit en geaardheid. Als vrouw zit ze niet helemaal goed in haar vel, liever wil ze wat meer jongen worden. Haar amoureuze relaties zijn redelijk complex en ze heeft ook een grote bindingsangst. Zoals zowat elke jongere worstelt ze eigenlijk met volwassen worden. Het ene moment is ze erg zelfzeker, het andere moment is ze zoekend en angstig. Ze voelt zich nergens echt bijhoren, niet bij de meisjes, niet bij de jongens.
Het schrijven is een soort therapie voor haar. Ze stopt dat in een relativerend jasje, met veel onderkoelde humor, ook als het over pijnlijke onderwerpen gaat zoals de dood van haar moeder. Af en toe richt ze zich rechtstreeks tot de lezer en dat maakt haar verhaal heel open en luchtig.
Dit is een heel erg goed en vlot leesbaar boek. Met veel lef, een geheel eigen stem en erg toonvast zoekt ze naar zichzelf, zonder een helder antwoord te vinden. Een lastige speurtocht is het, maar zeer kleurrijk, en boeiend om te volgen.
