Poëtegem (3)

Boeken,
doen fantasie snuiven tussen de lijnen,
stimuleren letterlijk in alle seizoenen,
uitwendig gebruik aanbevolen,
verslinden mag van 0 tot 100 jaar,
zonder gevaar voor overdosis...

Bijdrage door Fabienne

Poëtegem (2)

De tuinman en de dood (P. N. Van Eyck)


Vanmorgen liep mijn tuinman, wit van schrik
mijn kamer in: heer, heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij, daar stond de dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan

Vanmiddag (lang reeds was hij heengespoed)
heb ik in ‘t cederpark de dood ontmoet

Waarom, zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt
Hebt gij vanmorgen vroeg mijn knecht gedreigd ?

Glimlachend antwoordt hij: geen dreiging was 't
waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast

Toen ik 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan

Quotes (2)

Bin gleich wieder zurück.

Godot

(op de Berlijnse muur)

Poëtegem (1)

Taal (Gerrit Komrij)



Ik weet niet wat mijn taal bijzonder maakt

Het zijn de kleinigheden, de nuance

De woorden waar je zomaar, onbewaakt

Een zin mee maakt, terwijl de letters dansen

Quotes (1)

Hoe zwaar het leven ook is, geef nooit op.
(Steven Hawking)

7 maart 2012

Een korte geschiedenis van de tractor in de Oekraïne van Marina Lewycka werd op een warm applaus onthaald. De grote meerderheid had het boek met veel plezier gelezen en gewaardeerd als een gevoelige, uitbundige, speelse en vlot geschreven familiehistorie.

Het boek vertelt de wederwaardigheden van een Oekraïense man die na WO II naar Engeland vluchtte, en er op zijn oude dag wil hertrouwen met een jong blaadje, de illegale Oekraïense en buitenmatig rondborstige Valentina, die echter uit is op zijn geld en een verblijfsvergunning. Zijn dochters, Vera en Nadja, doen alle moeite van de wereld om hun weerloze, stijfkoppige en wat wereldvreemde vader uit haar klauwen te redden als hij dreigt te worden gepluimd.

Tegenover de solidariteit (een eigenschap ingebakken in het arme platteland van zijn verleden) die de man voelt voor een landgenote (hij kan haar toch geen hulp weigeren), staat de vijandschap tussen de zussen onderling en van de zussen tegenover Valentina (zij zijn al verwesterd en dus meer belust op geld en materiële zaken). En ondertussen schrijft de bejaarde man een verhandeling over de verdienste van de tractor voor de landbouw in Oekraïne, wat ons ook een ongewone inkijk geeft in deze voormalige Sovjetrepubliek.

De eindbeoordeling was dat dit een zeer leesbaar verhaal was, dat migratie en het leven tussen Oost en West op een fijnzinnige en grappige manier in de verf zet, maar dat ook enkele hangende vragen aan de lezer overlaat: wat is het vreselijke voorval in de familie? (iemand dacht een antwoord te vinden in een verkrachting waarvan Vera het resultaat zou zijn) en van wie is het kind dat Valentina verwacht? (zeker niet van de oude man, vond iemand). Een onderhoudende en erg geslaagde debuutroman met kleurrijke figuren, die uiteindelijk alleen maar gelukkig (oud) willen worden, en daar hun eigen, soms met elkaar botsende, manieren voor zoeken.

7 februari 2012

Jacques de fatalist en zijn meester van Denis Diderot was niet meteen een voltreffer voor de leesclubleden. Niet iedereen heeft het lezen tot het einde weten vol te houden. Sommigen stond het tegen dat het verhaal al te vaak werd onderbroken, anderen namen geen genoegen met het gebrek aan structuur en voortgang.

Diderot is als filosoof van de Verlichting (18^e eeuw) en auteur van de Encyclopédie (een soort internet avant la lettre, een lijvig boekwerk ter bevrediging van de kennisbehoefte van die tijd) nochtans ook een begenadigd schrijver. Met veel bravoure, humor en scherts zet hij de protagonisten van deze satirische antiroman tegenover elkaar (Jacques als volbloed maar daarom niet minder levenslustig determinist tegenover zijn meester als veeleer passief aanhanger van de vrije wil). In ellenlange gesprekken gaan ze met elkaar, maar ook met de schrijver en de lezer in de clinch over verschillende onderwerpen, vooral over vrijheid, toeval en de liefde.

Een geestig en zelfs spitant boek, dat zijn voeten veegt aan elke structuur, dat weliswaar pas loont als je de onderbrekingen, Jacques’ onaffe liefdeslevensverhaal en het open einde voor lief neemt. Een must read voor elke leesclub van de 18^e eeuw, en ook wel de 21^e.

Het stond in de sterren geschreven dat sommige leesgegroetleden na de bespreking zouden opperen een nieuwe leesvoltooiingspoging te wagen.

3,2,1... go!

Dit is de blijde geboorte van de blog van de leesclub van Wortegem-Petegem, Wortelpureetegem, of Kruidenzoutenpepergem, of nog, en beter passend in ons kraam, Prozaenpoëtegem.

Onze leesclub bestaat uit zo'n 15 leden en komt ongeveer maandelijks samen om een gekozen boek te bespreken. Kluisbergen begon al in 1985, W-P in februari 2004, en in 2010 zijn onze beide leesgroepen samengesmolten tot Leesgegroet. De Kluisbergense leesgroep was na 15 jaar door omstandigheden uitgelezen. Nu is iedereen heel enthousiast over de fusie.

Tot maart 2012 hebben we samen zo'n 150 boeken gelezen en besproken. Op onze bijeenkomsten praten we uitgebreid over het gezamenlijk gelezen boek, over de plussen en de minnen, de inhoud en de vorm, wat ons raakte of net niet, de gevoelens, indrukken en ook vragen die prangen en bleven hangen. We hebben het ook over andere unieke, gewoon leutige, of derderangs- en zelfs overbodige boeken, coole schrijvers, cultuur met een kleine of grote C, en leesvoer allerhande.

Wij neuzen, wriemelen en ritselen graag in boeken en die liefde voor het lezen willen we delen met elkaar. En vanaf nu ook met u, lezer van deze blog. Daarom, lezer, wees gegroet.