Paul Auster, Winterdagboek . Een der groten van de hedendaagse Amerikaanse (New Yorkse) literatuur heeft totnogtoe een prachtig oeuvre bijeengeschreven, met romans (Moon Palace, De Muziek van het Toeval), poëzie en autobiografische geschriften. Hij maakte ook schitterende films (Smoke!!!).
Aan deze voorlaatste categorie voegt hij nu een nieuw geschrift toe, dat hij voorstelt als de overpeinzingen van iemand die 64 wordt (When I get older, losing my hair ...) – geef toe, het zijn denderende dagen. Het is een boeiend overzicht van zijn leven, zijn liefdes, zijn omzwervingen (al zijn verblijfplaatsen passeren de revue), zijn littekens, zijn mislukkingen, zijn geluk. Wie zijn werk wat kent en ervan houdt, vindt vele elementen terug in dit boek dat diepmenselijk is.
Het is dus niet ‘nieuw’, maar toch verrijkend. Indirect leren we een en ander over zijn eerste echtgenote waarvan recent een tweede bundel verhalen verscheen: Lydia Davis – te lezen!! –, en meer direct over Mme Auster 2, Siri Hustvedt, eveneens een ‘grote Madam’ in de Amerikaanse literatuur (Wat me lief was, bvb).
Een groot schrijver die aantoont dat hij ook maar een mens is nu hij de winter van zijn leven binnengaat. Ik vond het hartverwarmend.
Bijdrage door Luc
Geen opmerkingen:
Een reactie posten