Snachs logt ie ip zeenn buik mee een pielelampe of een balladeuze neeviest em tot oister nen oize kwam. Ne kap achter zeen uurn, mee zeen pennemes tvel deraf, de beulinge deruit, en hup, de kasserolle ien. Allemolle welgekomn en smoklijk.
’s Nachts lag hij op zijn buik met een zaklamp of een looplamp naast zich tot er een haas aankwam. Een mep achter zijn oren, met zijn zakmes het vel eraf, de ingewanden eruit, en hop, de kookpot in. Iedereen welgekomen en smakelijk.
Een tafereel dat je je in deze tijden levendig kunt voorstellen.
In de reeks ‘fijnbesnaarde conversaties’, deze week:
- Tenn oisem kwamn z’afgeluupn, zuu ziere of telln, dan ze meeruize kostn klappn.
- Zijte vandenoizegepoept, vroeg se, of edde oizepatee geten?
- Nienek, zeien ze, der zot ne kuurepetie achter oes. We zeen twis deur tkuurn gekomn en ie wildegoes een trekijzer ipsolfren.
Buiten adem kwamen ze aangelopen. Zó razendsnel dat ze nauwelijks konden praten.
BeantwoordenVerwijderen"Ben je zo haastig?", vroeg ze, "Of heb je hazenpastei gegeten?"
"Nee", zeiden ze, "Een korenman(*) achtervolgde ons. We zijn dwars door het korenveld gekomen. En hij wilde ons een magneet aansmeren (°)"
(*) Vroeger probeerde men de kinderen bang te maken met verhalen over de 'korenpeetie' die hen zou overvallen als ze in het veld liepen.
(°) Je overtuigen iets te aanvaarden/kopen wat je eigenlijk niet wil
Geert