dinsdag 16 september 2014

Poëtegem (34)



Het is tijd om heen te gaan (Daan Zonderland)


Het is tijd om heen te gaan,
tijd, ondanks de klokken,
tijd, ofschoon de kunstenaars
nog naar Arti sjokken.

Alles gaat voorbij, mijn lief,
niets blijft bij het oude.
Zelfs de liedjes die ik zing,
zijn je reinste claude.

Fram is boos en schrijft niet meer,
abri koos een ander
en die hebben liefgehad
schreien om elkander,

Schreien, schoon de zomerbries
door de blaren ritselt,
want de Duitse bief is stuk
en de Weense schnitzelt.

1 opmerking:

  1. [Geert:]
    Heerlijke taalhumor van Zonderland.
    Hier is mijn favoriet van hem:


    Ballade


    Een elfje liep door Sprookjesland
    met een twaalfje aan d’r hand.

    De elfenkoning zag hen gaan
    en sprak de twaalf verbolgen aan.

    Mijnheer, hoe waagt een twaalf als gij
    te vrijen met een elf van mij?

    Zo iets is hier nog nooit gezien,
    zelfs met geen negen of geen tien!

    De jongen zei: Vorst, permitteer
    dat ik mij even opereer.

    Hij sneed een stukje uit zichzelf,
    toen was de twaalf nog slechts een elf.

    De vorst schreed voort, hij was voldaan.
    Het elfje zag haar jongen aan.

    Het elfje zag haar jongen aan
    en schreiend is het heengegaan.

    BeantwoordenVerwijderen