Treindromen Denis
Johnson
Robert Grainier woont en leeft in een hut in het bos in het woeste
Idaho van honderd jaar geleden. Een erg romantische tijd was het toen niet, wel
redelijk onverbiddelijk, desolaat en grauw. Hij hakt bomen, legt treinsporen
aan, doet ruw werk in een ruwe omgeving met ruwe werkmakkers.
In het begin van het boek neemt hij deel aan een lynchpartij van een
Chinees, die echter weet te ontsnappen. Robert denkt vanaf dan dat die Chinees een
vloek over hem heeft uitgesproken. En wat blijkt? De vloek wordt reality en laat
zich gelden in de vorm van een gigantische bosbrand, waarin zijn vrouw en
dochter omkomen. Hij blijft eenzaam achter in de wildernis. Af en toe raast
daar een trein voorbij van de ene naar de andere stad, over rails die hij zelf heeft
aangelegd.
Het boek geeft een krachtig beeld van het Amerika van weleer, en van
een loner die in barre omstandigheden overleeft. Misschien is hij wel te veel
loner om als lezer voldoende voeling met hem te krijgen, want dat creëert net
te veel afstand tussen de figuur Grainier en de lezer. Samengevat: goed dus,
maar niet weergaloos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten