Valeria
Luiselli Vertel me het einde
Als vrijwillige tolk aan de rechtbank voor immigratiezaken, moet Luiselli achterhalen waarom de vele, vele kinderen zonder ouders vanuit Mexico de grens naar Amerika zijn overgestoken. Hun levens zijn geen kinderlevens, het zijn nachtmerries, vol angst en risico op mishandeling, verkrachting en ontvoering. Ze zijn op de vlucht voor drugsgeweld in hun thuisland en komen, als ze ‘geluk’ hebben, terecht bij de border patrol in het grensgebied. De Verenigde Staten doen er echter alles aan hen te verwijderen en zover te krijgen dat ze niet meer komen, want “we kunnen toch niet iedereen opvangen”. Zo botsen ze op een muur, van beton of van papier.
Dit boek schetst de hartverscheurende situatie van minderjarige oorlogsvluchtelingen, vertelt over hun verwoeste levens en hun zoektocht over de grens naar een beetje geluk. In helder proza beschrijft Luiselli de onmenselijke omstandigheden waarin de kinderen proberen te vluchten en te overleven.
Dit boek liet ons natuurlijk niet onberoerd, want de situatie is ons welbekend. Het gebeurt in Amerika, in Australië, maar ook dicht bij de deur in Europa. Het is een wereldwijd probleem. De situatie in Amerika zoals hier beschreven, is des te schrijnender omdat het kinderen betreft. Daarom hakt het er nog wat dieper in.
Veeleer dan discussie riep dit boek dan ook herkenning op, verontwaardiging en afgrijzen voor zoveel leed dat, in een ideale wereld, perfect vermijdbaar is. Zolang er echter slecht volk op de wereld rondloopt, zal het onvermijdbaar zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten