Julian
Barnes Het enige verhaal
Tussen Paul en Susan zit een leeftijdsverschil van 29 jaar. Hij is 19, zij is 48. Ze gaan samen tennissen en vallen in liefde met elkaar. Susan is getrouwd en heeft twee dochters die ongeveer de leeftijd hebben van Paul, maar haar huwelijk zit wel op een dood spoor. Allebei laten ze hun verliefdheid de vrije loop, Paul vanuit een jeugdige impulsiviteit, Susan vanuit nieuwsgierigheid, maar toch ook met de schrik voor wat de omgeving gaat zeggen. Ze gaan samenwonen in Londen, stad zonder pottenkijkers. Paul doet zijn uiterste best en maakt veel tijd voor Susan, maar zij weifelt en twijfelt. Zo raakt ze aan de drank en in een bodemloze spiraal van ellende. Wat maakt dat Paul niet meer voor haar kan zorgen en uiteindelijk zelfs zijn interesse in haar verliest.
Deze uiterst fijnzinnige roman gaat over de enige grote liefde, wat dat precies is en wat ze doet met je leven. Net zoals in Alsof het voorbij is (Leestip 29) speelt het geheugen weer een belangrijke rol. Paul kijkt jaren later met dubbele gevoelens op zijn grootste liefde terug. Die begon als een sprookje, met goede seks, verwondering en uitgelatenheid, maar verdronk al na enkele jaren in alcohol, tristesse en uiteindelijk afscheid.
”Naar mijn mening is elke liefde, al dan niet gelukkig, een ware ramp zodra men zich er volledig aan overgeeft”, zegt Paul op een bepaald moment. Dat wordt bewaarheid in de zelfvernietigingsdrang van Susan, en de hopeloosheid van Paul’s pogingen om haar eruit te redden. Uiteraard zijn er ook fijne kanten aan de liefde, maar welke kant de herinneringen erover uitgaan, dat is moeilijker te zeggen. Alweer een prachtige roman die blijft knagen aan je herinnering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten