Hij grasduint in herinneringen aan het gezin waarin hij opgroeide, met als culminatiepunt de zelfmoord van zijn zus en de impact daarvan op de hele familie. Over zijn vader en moeder gaat het uiteraard ook, over speciale mensen en memorabele gebeurtenissen en momenten, een vleug politiek, geschiedenis, sport en de man die zich daar overal in beweegt.
Er zit veel herkenbaars in voor wie in hetzelfde tijdsgewricht opgroeide met Neil Young, Bruce Springsteen, Humo, poëzie, literatuur, met de fiets de Mont Ventoux op enzovoort. Evengoed komt de maatschappelijke rol van man en vrouw aan bod en daarbij geeft hij grif toe dat het ‘sterke’ geslacht niet per se dat van die onnozelaar is.
Hij doet het allemaal in zijn gekende stijl, met een vleug sarcasme, wat ironie en heel veel humor. De korte, meestal gevatte zinnen maken van Alle mannen een hoogst aangename, lezenswaardige ervaring met als ultieme richtlijn: neem het leven niet al te serieus, er mag ook al eens gelachen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten