In een zomerhuisje bij het meer hebben de drie broers Pierre, Benjamin en Nils lang geleden hun jeugd doorgebracht. Ze zwommen er in het water, ravotten, luisterden naar muziek, lazen strips en trokken het bos in, een beetje zoals alle normale jongens doen. Het zijn hun ouders die minder normaal waren. Moeder was nogal in zichzelf gekeerd, terwijl vader de competitie tussen de jongens aanwakkerde.
Nu zijn de jongens mannen geworden en na de dood van hun moeder vinden ze bij het opruimen van haar woning haar laatste wens om in het meer te worden uitgestrooid. Als ze daar samen arriveren, komen allerlei herinneringen aan hun verleden terug aan de oppervlakte. En dat zijn bijlange na niet alleen gelukkige herinneringen. En zo gaat langzaam maar zeker het idyllische zomerhuisje-jeugdbeeld aan diggelen.
Het geheugen gaat met ons op de loop, slaat gaten in de tijd. Herinneringen raken omfloerst, worden verfraaid of verdraaid, of worden opgesloten in een kluisje diep vanbinnen. Alex Schulman gaat daar op een gewiekste manier mee om in zijn overigens erg leesbare en prachtige De overlevenden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten