De linkse, milieubewuste Dora werkt bij een reclamebureau in Berlijn, geeft haar relatie met wereldverbeteraar en gutmensch Robert op en verhuist naar het platteland. Daar doet ze met wat tuinieren en autoloos leven een poging zich in te burgeren, maar ze blijft wel met een hoop stadse vooroordelen zitten.
Langzamerhand raakt Dora bevriend met haar nieuwe buurman Gote, de zelfverklaarde dorpsnazi met zijn foute vrienden en hakenkruisvlaggen en al. Bij nader inzien heeft hij echter ook een paar goede kanten, want hij houdt van bloemen, helpt zijn buurvrouw en heeft bovendien een schattig dochtertje.
Met veel vaart en humor beschrijft Juli Zeh de morele dilemma's van Dora, haar gevoel van vervreemding en haar toenadering tot een mens die helemaal anders naar de wereld kijkt. Daarbovenop krijgt de pandemie een belangrijke rol toebedeeld in deze roman, maar ook wordt de kloof tussen stad en platteland erg aanschouwelijk gemaakt. Angst voor corona, voor vreemdelingen, voor de klimaatcatastrofe, voor een gezondheidsdictatuur, we kennen het al te goed en het zit er allemaal in, en het wordt uiterst zichtbaar in de breukvlakken in de Duitse samenleving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten