Een korte geschiedenis van de tractor in de Oekraïne van Marina Lewycka werd op een warm applaus onthaald. De grote meerderheid had het boek met veel plezier gelezen en gewaardeerd als een gevoelige, uitbundige, speelse en vlot geschreven familiehistorie.
Het boek vertelt de wederwaardigheden van een Oekraïense man die na WO II naar Engeland vluchtte, en er op zijn oude dag wil hertrouwen met een jong blaadje, de illegale Oekraïense en buitenmatig rondborstige Valentina, die echter uit is op zijn geld en een verblijfsvergunning. Zijn dochters, Vera en Nadja, doen alle moeite van de wereld om hun weerloze, stijfkoppige en wat wereldvreemde vader uit haar klauwen te redden als hij dreigt te worden gepluimd.
Tegenover de solidariteit (een eigenschap ingebakken in het arme platteland van zijn verleden) die de man voelt voor een landgenote (hij kan haar toch geen hulp weigeren), staat de vijandschap tussen de zussen onderling en van de zussen tegenover Valentina (zij zijn al verwesterd en dus meer belust op geld en materiële zaken). En ondertussen schrijft de bejaarde man een verhandeling over de verdienste van de tractor voor de landbouw in Oekraïne, wat ons ook een ongewone inkijk geeft in deze voormalige Sovjetrepubliek.
De eindbeoordeling was dat dit een zeer leesbaar verhaal was, dat migratie en het leven tussen Oost en West op een fijnzinnige en grappige manier in de verf zet, maar dat ook enkele hangende vragen aan de lezer overlaat: wat is het vreselijke voorval in de familie? (iemand dacht een antwoord te vinden in een verkrachting waarvan Vera het resultaat zou zijn) en van wie is het kind dat Valentina verwacht? (zeker niet van de oude man, vond iemand). Een onderhoudende en erg geslaagde debuutroman met kleurrijke figuren, die uiteindelijk alleen maar gelukkig (oud) willen worden, en daar hun eigen, soms met elkaar botsende, manieren voor zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten