vrijdag 16 maart 2012

7 februari 2012

Jacques de fatalist en zijn meester van Denis Diderot was niet meteen een voltreffer voor de leesclubleden. Niet iedereen heeft het lezen tot het einde weten vol te houden. Sommigen stond het tegen dat het verhaal al te vaak werd onderbroken, anderen namen geen genoegen met het gebrek aan structuur en voortgang.

Diderot is als filosoof van de Verlichting (18e eeuw) en auteur van de Encyclopédie (een soort internet avant la lettre, een lijvig boekwerk ter bevrediging van de kennisbehoefte van die tijd) nochtans ook een begenadigd schrijver. Met veel bravoure, humor en scherts zet hij de protagonisten van deze satirische antiroman tegenover elkaar (Jacques als volbloed maar daarom niet minder levenslustig determinist tegenover zijn meester als veeleer passief aanhanger van de vrije wil). In ellenlange gesprekken gaan ze met elkaar, maar ook met de schrijver en de lezer in de clinch over verschillende onderwerpen, vooral over vrijheid, toeval en de liefde.

Een geestig en zelfs spitant boek, dat zijn voeten veegt aan elke structuur, dat weliswaar pas loont als je de onderbrekingen, Jacques’ onaffe liefdeslevensverhaal en het open einde voor lief neemt. Een must read voor elke leesclub van de 18e eeuw, en ook wel de 21e.

Het stond in de sterren geschreven dat sommige leesgegroetleden na de bespreking zouden opperen een nieuwe leesvoltooiingspoging te wagen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten