Herinnering (Rainer Maria Rilke)
En wachten doe je, uitzien naar het ene,
naar wat je leven eindeloos verlengt;
het grandioze en het ongemene,
het wakker worden van de stenen,
de diepten naar je toegewend.
Dan schemeren in boekenwanden
de goud en bruin gebonden banden
en jij denkt aan bezochte landen,
aan foto’s en aan kleren
van vrouwen die alweer niet keren.
En weet ineens: dit was het maar.
Dan veer je recht en een skelet
staat vóór je: van ’t gestorven jaar
de angst en de gestalte en 't gebed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten