De
grote angst in de bergen van Charles-Ferdinand Ramuz speelt in de Zwitserse Alpen. In een dorp daarboven wil de dorpsraad een hooggelegen alpenweide opnieuw in gebruik nemen om er vee te laten grazen. De ouderen zijn tegen omdat zich daar 20 jaar geleden een ramp heeft voorgedaan. De meerderheid echter stemt voor en dus worden enkele herders met koeien en al naar boven gestuurd. Maar het staat natuurlijk in de sterren geschreven dat een mysterieuze ziekte de koeien treft, en dan mogen de herders hun berg niet meer verlaten uit schrik voor besmetting. Tot het noodlot toeslaat, de catastrofe zich voltrekt en de berg wraak neemt voor de hoogmoed van de mens.
Veel meer dan het verhaal is het de stijl van Ramuz die de aandacht trekt. Van mooie zinnen, beschaafde taal, franjes, metaforen en grammaticale loepzuiverheid trekt hij zich niet al te veel aan. Zijn schrijftaal lijkt meer op spreektaal, met herhalingen, uitweidingen, verschillende werkwoordstijden door elkaar enzovoort. In zijn tijd was dat controversieel voor de een, modern en gedurfd voor de ander. Je moet ervan houden om het te kunnen waarderen. Zo ja, dan staan je enkele uren leesplezier te wachten, zo neen, dan leg je het boek maar beter aan de kant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten